طراح ایسلندیِ لباسهای بافتنی، یرواری یوهانسدوتی (Ýrúrarí Jóhannsdóttir)، اینبار سراغ کرونا رفته و ماسکهایی عجیب و نامتعارف طراحی کرده است. ماسکهایی سه بعدی، با زبانهای بیرون آمده و قطع شده و یا دندان و لبهایی درشت.


این طراح 27 ساله، باوجود استفاده از اعضای مختلف بدن در کارهایش، علاقهی زیادی به زبان انسان دارد: "شاید به این خاطر که زبان خیلی پررو و گستاخ، چسبان و عجیب و غریبه!" او هنگامیکه کرونا وارد ایسلند شد، موقعیت را مناسب دید تا عشق خود به زبان را در فرمی جدید به اجرا درآورد.
او از سنین پایین علاقهی شدیدی به بافتن نشان داده و هر روز درگیر بافت لباس و چیزهای مختلف میشده تا اینکه بالاخره وارد مدرسهی فشن شد و به تحصیل رشتهی موردعلاقهاش پرداخت: "من عاشق کار با ماشین بافتنیام، اما علاقهی اصلیم دست بافیه. خیلی دوست دارم که چهرههای عجیب و غریبی از دلش بیرون بیارم."

یوهانسدوتی قبل از آنکه سراغ طراحی ماسک برود، به طراحی لباسهایی نامتعارف، با زبانهایی سه بعدی بر روی آنها میپرداخت. آثار او اغلب در گالریهای ایسلند به نمایش درآمده و به دلیل طراحی لباسهای سنتی ایسلند با چاپ "لوپاپیسا" و ترکیبش با زبانها و دندانهایی نامعقول، توانست مخاطبان زیادی به خود جذب کند.
.jpg)
ایسلند از جمله کشورهایی است که ویروس کرونا خیلی دیر واردش شده و به گفتهی یوهانسدوتی، هیچ اجباری برای استفاده از ماسک از سوی دولت وجود ندارد: "دولت فقط ازمون خواسته که دستهامونو خوب تمیز کنیم، فاصلهمونو حفظ کنیم و در سوپرمارکتها از دستکش استفاده کنیم. البته وقتی دورمون آدمه، دهانمون رو میپوشونیم، اما با روسری یا پارچه ای چیزی. یسری هم از ماسک استفاده میکنن."
مطالعه کنید: نقش طراحان در دوران بحران کرونا
یوهانسدوتی زمانی که ماسکهایش را به نمایش گذاشت، با واکنشهای تندی مبنی بر اینکه این ماسکها به هیچ عنوان جلوی ویروس را نمیتوانند بگیرند، روبرو شد اما ماسکهای گروتسک طراح ایسلندی به عنوان یک اثر هنری محسوب میشوند و نه راهی برای مقابله با کرونا: "قصد داشتم تا این ایده رو جا بندازم که ماسک زدن میتونه یه کار خیلی باحال باشه. اگر بخوایم، میتونیم حتی تو این دورهی به این مهمی، بامزه بنظر برسیم."
