کودک خوش‌ پوش؛ فرزند مادری با سلیقه

نگار خاکی:

چند روز پیش عکس دختربچه‌ی یکی از آشنایان را که برای پروفایل‌اش انتخاب کرده بود، به یکی از دوستان‌ام نشان می‌دادم که از واکنش دوست‌ام میخکوب شدم! دوست‌ام نگاه کوتاهی به عکس انداخت و گفت: «مادرش نقاش است، نه؟» دلیل تعجب فراوان من این بود که دوست‌ام دقیقا زده بود به هدف!

بعدا که بیش‌تر به لباس‌های بچه‌ها دقت کردم، متوجه شدم که واقعا خیلی ساده می‌شود از روی لباس بچه‌ها حدس زد پدر و مادرشان چه شغلی دارند، چند ساله هستند و یا حتی این که چند بچه دارند. شاید به‌خوبی قابل توضیح دادن نباشد، اما خودتان امتحان کنید. حدس زدن این که کودکی والدین گرفتار و مشغولی دارد، زیاد سخت نیست. تشخیص این که کودکی پدر و مادر خوش‌سلیقه و دقیق دارد هم خیلی مشکل نیست. در حقیقت می‌شود به‌سادگی گفت اگر برای انتخاب لباس فرزندتان وقت و سلیقه به خرج می‌دهید، مردم این را می بینند و تحسین می‌کنند. شاید هم جور دیگری بشود گفت که تنها پول خرج کردن و خریدن لباس‌های گران‌قیمت برای این که فرزندتان شیک و خوش‌پوش به نظر بیاید و اطرافیان شما را به‌عنوان مادر یا پدر خوش‌سلیقه بشناسند، کافی نیست. یکی از آشنایان من مبالغ کلانی برای لباس پسر دو ساله‌اش هزینه می‌کند، اما پسرش متاسفانه همیشه بسیار نامرتب به نظر می‌رسد.

امروزه که سن ازدواج نسبتا بالا رفته، خانم‌ها و آقایان در سنی بچه‌دار می‌شوند که برای خود سبک و سلیقه‌ی منحصر‌به‌فردی کسب کرده‌اند، امکانات مالی بیش‌تری دارند و در مجموع تمایل دارند به فرزندشان لباسی بپوشانند که خیلی مختصر و مفید، آن زندگی رویایی را که سال‌ها برای‌اش زحمت کشیده‌اند به تصویر بکشد. پدر و مادرهای خوش‌سلیقه‌ی امروزی برای فرزندشان به دنبال لباس‌هایی هستند که تک و خاص باشد، جنس عالی و مرغوب داشته باشد و مدل و طرح شیکی داشته باشد که به‌سادگی از مد نیفتد.

انتخاب رنگ‌های شاد و هماهنگ در تکه‌های لباسی که یک ست را تشکیل می‌دهند، دقت کردن به رنگ پوست کودک و انتخاب رنگی که بهترین جلوه را در کنار چهره‌اش داشته باشد، توجه به سادگی طرح و مدل لباس به شکلی که چهره‌ی کودک در معرض توجه باشد و نه لباس او، اهمیت دادن به برش و دوخت تمیز و اصطلاحا «تن خور» زیبا در لباس، آگاهی از این که مدل‌های لباس و کفش کودک بهتر است با بزرگ‌سالان متفاوت باشد و منعکس‌کننده‌ی معصومیت و سادگی دنیای کودکان باشد از مواردی هستند که خوش سلیقگی و توجه پدر و مادر را نشان می‌دهند.

با دید جدیدی که پیدا کرده‌ام، مدتی است موقع خرید برای خواهرزاده و برادرزاده‌های‌ام از قبل مجموعه لباس‌های دیگر آن‌ها را زیر نظر می‌گیرم تا ست مناسبی برای‌شان فراهم کنم. دیگر به‌سرعت یک لباس زیبا و چشمگیر را انتخاب نمی کنم. دیگر در انتخاب رنگ لباس فقط به فکر کلیشه‌های صورتی و آبی نیستم! هم از خودشان نظر می‌خواهم و هم خودم نظر می‌دهم. این‌ طوری مطمئن هستم که وقتی دیگران عزیزان‌ام را می بینند، متوجه خواهند شد بزرگ‌تر‌ها به خوش‌پوشی و زیبایی و کیفیت لباس آن‌ها اهمیت داده‌اند